
Het onderzoek blijkt echter ‘vertrouwelijk’ en betaald door opdrachtgever Sony Ericsson: het onderzoeksrapport is niet in te zien (ik werd verwezen naar een PR medewerker van de telefoonfabrikant: "[dr Moxon] is not aloud [sic!] to give out all the research that has been done.").

Dr David Moxon kon mij evenmin vertellen of hij ooit eerder op dit gebied gepubliceerd had. Volgens hem bestaan er maar zeer weinig vergelijkbare studies. Er is echter legio literatuur over de cognitieve en fysiologische reacties op muziek te vinden. Google maar eens op namen als Krumhansl, Huron of Zatorre. Maar natuurlijk hebben zij niet het smeuïge resultaat dat Moxon vond.
Dit is populariserende wetenschap op z’n slechtst. Vandaar dat ik me verplicht voelde er een stukje over te schrijven.
Het door mij zeer gewaardeerde NRC plaatste het bericht vandaag op de Kunstpagina met de kop ‘Soul windt de man op’ en 'verbeterde' het persbericht zelfs: 'cortisolspiegel' werd 'testosteronspiegel'. Begrijpelijk, maar toch echt wat anders.
ReplyDelete