Je zit in je auto en draait wat aan de knop van de radio. Je hoort al snel of bepaalde muziek je bevalt of niet. Je herkent een stem, een liedje of zelfs de uitvoering ervan. Iedereen doet het, iedereen kan het. En vaak ook nog eens razendsnel: sneller dan een noot gemiddeld klinkt.
Als u gevraagd zou worden om naar een reeks muziekfragmenten van 0,2 seconde te luisteren, zal blijken dat u met gemak aan kan geven welk fragment klassiek, jazz, R&B of pop is (zie luistertest). Een snippertje geluid geeft ons toegang tot de herinnering aan eerder gehoorde muziek, ook al hebben we deze serie noten nog nooit eerder gehoord. Die herinnering kan heel specifiek zijn: aan een liedje van Björk, bijvoorbeeld. Maar ze kan ook heel algemeen zijn: we herkennen een bepaald genre: klassiek, country, jazz. De nuances in klankkleur, karakteristiek voor een liedje of een heel genre, zitten kennelijk op een abstracte manier in ons geheugen opgeslagen. Daarom is de draaiknop (of tiptoets) van de autoradio zo’n succesvolle interface geworden…
Vandaag verschenen er verschillende items in de media n.a.v. van een stukje in Volkskrant over de oorwurm en de hype rond Song Pop, een app die gebruik maakt van het hierboven beschreven muzikale talent dat we allemaal delen: het razendsnel herkennen van muziek.
Gjerdingen, Robert O., & Perrott, D. (2008). Scanning the Dial: The Rapid Recognition of Music Genres Journal of New Music Research, 37 (2), 93-100 DOI: 10.1080/09298210802479268
No comments:
Post a Comment